ცვითუა (ცვითუას)

1. შდრ. იმერ. ცვეთა გაქცევის აღსანიშნავად: სცვითა თავი (ვ. ბერ.)
   სახელი ცვითუნს ზმნისა

   ცვეთა, კვრა, შერგვა (თავისა).

    

   ცვითუა დუდიში

   თავის შერგვა, ცვეთა

   ქოცვითუ დუდი ლოგინს

   ცვითა (შერგო) თავი ლოგინში.

   ათაქ ქოცვითუ დუდი წყარსინი, ემერეშე გაითაჭოფუუ

   აგერ რომ სცვითა თავი წყალში, ეგერ (შორს) გამოყო.

   ცვითუა შურიში

   სულის ცვეთა, გადატ. ძლიერი ნდომა, სურვილი რისამე

   ჭამის, ნახვისა და ა. შ.

   შურს ცვითუნს ოშუმალიშენი

   ძალიან უნდა (სული მისდის) სასმელი.

   See also: ცვეთუა (შურიში)
2. ცვეთა ხმარების შედეგად.
    

   ძიქვაქ გიოხუნალს გიცვითუ

   შარვალი საჯდომზე გაცვდა.

   ცვითუნს (გოცვითუ

   გაცვითა

   გოუცვითუ

   გაუცვეთია

   გონოცვითუე(ნ)

   გაცვეთდა თურმე) გრდმ. ცვეთს. გადატ. ძალიან უნდა (რაღაც).

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.