შარდუა (შარდუას)

1. სახელი შარდუნს ზმნისა

   შარდვა

   .
    

   მუ ოჭენი, ვაგააგინეს, ბაღანა შხირას შარდუნს

   რა ჭირს, ვერ გაიგეს, ბავშვი ხშირად შარდავს.

   შარდუნს (შარდუ

   {მო}შარდა

   უშარდუ

   {მო}უშარდავს

   ნოშარდუე(ნ)

   შარდავდა თურმე) გრდუვ. მოქმ. შარდავს.

   იშარდე(ნ) (იშარდუ

   შესაძლებელი გახდა {მო}შარდვა) გრდუვ. შესაძლ. ვნებ. შარდუნს ზმნისა — შეიძლება

   შარდვა.

   აშარდე(ნ) (აშარდუ

   შეძლო {მო}ეშარდა

   მონოშარდუე(ნ)

   შესძლებია მოშარდვა) გრდუვ. შესაძლ. ვნებ. უშარდუნს ზმნისა - შეუძლია {მო}შარდოს.

   ოშარდაფუანს (ოშარდაფუუ

   აშარდვინა

   უშარდაფუაფუ

   უშარდვინებია

   ნოშარდაფუე(ნ)

   აშარდვინებდა თურმე) კაუზ. შარდუნს ზმნისა - აშარდვინებს.

   მაშარდალი

   მიმღ. მოქმ. მშარდველი.

   ოშარდალი

   მიმღ. ვნებ. მყ. {მო}საშარდ{ავ}ი.

   მოშარდილი

   მიმღ. ვნებ. წარს. მოშარდული.

   ნაშარდა

   მიმღ. ვნებ. წარს. {მო}ნაშარდი.

   ნაშარდუერი

   მიმღ. ვნ ებ. წარს. {მო}შარდვის საფასური.

   {უმუ}უშარდუ

   მიმღ. უარყ. {მო}უშარდავი

2. See also: მიშაშარდუა (მიშაშარდუას)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.