ჸვანგალ-ი (ჸვანგალ/რს)

1. უაზრო, უთავბოლო ლაპარაკი, წინდაუხედავად რაღაცეების როშვა, ბოდვა.
    

   მუს რე ჸვანგალანქინი, დეეკვირი ნარაგადუს!

   რას ბოდავ, დააკვირდი ნათქვამს!

   ჸვანგალანს (ჸვანგალუუ როშა, უჸვანგალუუ

   უროშავს

   ნოჸვანგალუე(ნ)

   როშავდა თურმე) გრდმ. როშავს რაღაცეებს, ბოდავს.

2. გადატ. უთავბოლო სიარული
    

   ქომორთუ, ქომიჸვანგალუ

   მოვიდა, მობოდიალდა

   See also: გილაჸვანგალი (გილაჸვანგალ/რს)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.