ყვაყუა (ყვაყუას)

1. სახელი ყვაყუნს, იყვაყუუ(ნ) ზმნათა

   ძლიერ დასველება, დალტობა.

   ამჭუანი
    

   მანგარას ჭვინდუ დო დიიპყვაყვი

   ამ დილას მაგრად წვიმდა და დავსველდი (მაგრად).

2. უყურადღებოდ მიტოვება, გდება.
    

   ქიმეფრთინი, ქოვძირი, სტორს ქიმკოყვაყუდუ ხვალე

   რომ მივედი, ვნახე, მაგიდასთან უყურადღებოდ იჯდა მარტო.

3. მცირედი საჭმლის მონდომებით ჭამა.
    

   ოჭკომალი ქიმეჩესინი, დოყვაყუ

   საჭმელი რომ მისცეს, შეჭამა.

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.