ყაყაფ-ი (ყაყაფის)

1. See also: ყაყაბ-ი (ყაყაბის), ყაყინ-ი (ყაყინს), ყაყუა (ყაყუას)
2. სახელი აყაყუუ(ნ) ზმნისა

   გდება, ვარდნა

   .
    

   ქიმიჸონუ დო ქოდააყაყუუ თაქ

   მოიყვანა და აქ დააგდო.

   ქომურს, ქოდაყაყუუ დო ვაჩინებუენს ულას

   მოვა, დაეგდება (აქ) და არ გრძნობს (ცნობს) წასვლას.

   აყაყუუ(ნ) (ქიდააყაყუ

   დავარდა, დაეცა

   ქოდოყაყაფე{ლე}(ნ)

   დავარდნილა, დაცემულა

   ქოდნოყაყაფუე(ნ)

   დაეცემოდა, დავარდებოდა თურმე) გრდუვ. ვნებ. ეცემა, ვარდება (მისდაუნებურად).

   2.

3. ლასლასით სიარული; რაღაც საფიქრალით დამძიმებულის წასვლა
    

   შიშით ღურელი პატონეფი ეკი ქიმიოყაყანდეს:

   შიშისგან მკვდარი ბატონები აღმა (შინისკენ) მილასლასებდნენ ქხს, 1, გვ. 290

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.