ღვანწკალ-ი (ღვანწკალ/რს)

1. უღიმღამო ლაპარაკი
   See also: ხვანწკალ-ი (ხვანწკალ/რს)
2. ღვენწკი.ვაშლივით.ღვა; კირტე.
   ჭიაყელასავით სიარული.
    

   თოლც ჩილამური გოპუნცუ დო ღვანწკის გილმაჭვარჭვალუ

   თვალი ცრემლით მევსება და ღაწვზე წანწკარით ჩამომდის. : კ. სამუშ., ქხპს, გვ. 126

   ომარული ქოპუას, ღვანწკშა ქიმკომისვანდე

   ფერ-უმარული მქნა, ღაწვზე რომ წამისვამდე. : ქხს, 1, გვ. 97

   ბების ღვანწკეფი ქერქილი აფუ

   ბებიას ლოყები დაფლეთილი აქვს. ქხს, 1, გვ. 191

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.