ფაჭვაფ-ი (ფაჭვაფის), ფაჭუა (ფაჭუას)

1. სახელი უფაჭუანს ზმნისა {

   და}ხამხამება; ხამხამი (თვალისა)

   .
    

   ვაშქურუდუ ხუმლა კოც,... ვაუფაჭუანც თოლც

   არ ეშინოდა ხმელ კაცს, ... არ ახამხამებს თვალს

   See also: ფეჭუა (ფეჭუას)
2. სახელი აფაჭუუ(ნ) ზმნისა

   მჩატედ დავარდნა (დაცემა)

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.