ცალუა (ცალუას)

1. ლაზ. ცალ: ონცალუ ცელვა (ნ. მარი)
   სახელი ცალუნს ზმნისა

   თიბვა; ცელვა

   ;
   See also: უცალუ (უცალუს), ცალირ-ი (ცალირს)
2. გადაწონვა. // გადატ. ერთიანად ყველაფრის შეჭმა.
    

   ჯა დო ტყაქ მუშით დიჭყუ ცალუა

   ხემ და ბალახმა მისით (თავისით) დაიწყო ცელვა. : მ. ხუბ., გვ. 2

   ათე ბარდიქ ოკო მიცალას თაქ

   ეს ბარდი უნდა მოიცელოს აქ.

   ცელი დაკჷნი, ითამ ოდიარეს ცალჷნდეე თეში

   ცელი დაიჭირე, ვითომ ბალახს რომ ცელავდე ისე.

   ცალუნს (გოცალუ

   გაცელა

   გუუცალუ

   გაუცელავს

   გონოცალუე(ნ)

   გაცელავდა თურმე) გრდმ. ცელავს, თიბ{ავ}ს.

   იცალუნს (გიიცალუ

   გაიცელა

   გუუცალუ

   გაუცელავს) გრდმ. სასხვ. ქც. ცალუნს ზმნისა - ითიბავს, იცელავს

   თავისას.

   უცალუნს (გუუცალუ

   გაუცელა

   გუუცალუ

   გაუცელავს) გრდმ. სასხვ. ქც. ცალუნს ზმნისა - უცელავს, უთიბავს.

   იცალუუ(ნ) (გიიცალუ

   გაიცელა

   გოცალე{რე}(ნ)

   გაცელილა) გრდუვ. ვნებ. ცალუნს ზმნისა - იცელება, ითიბება.

   აცალუუ(ნ) (გააცალუ

   გაეცელა

   გოცალუუ

   გასცელვია) გრდუვ. ვნებ. უცალუნს ზმნისა - ეცელება, ეთიბება.

   ოცალაფუანს (ოცალაფუუ

   აცელვინა

   უცალაფუაფუ

   უცელვინებია

   ნოცალაფუე(ნ)

   აცელვინებდა თურმე) კაუზ. ცალუნს ზმნისა - აცელვინებს, ათიბვინებს.

   მაცალარი

   მიმღ. მოქმ. მცელავი; მთიბავი.

   ოცალარი

   მიმღ. ვნებ. მყ. საცელავი; სათიბი.

   ცალირი

   მიმღ. ვნებ. წარს. {გა}ცელილი; {გა}თიბული.

   ნაცალა, ნაცალუ

   მიმღ. ვნებ. წარს. ნაცელი, ნათიბი.

   ნაცალუერი

   მიმღ. ვნებ. წარს. ცელვის, თიბვის საფასური.

   {უგუ}უცალუ

   მიმღ. უარყ. {გა}უცელავი, {გა}უთიბავი.

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.