ნკელუა (ნკელუას)

1. სახელი ნკელანს ზმნისა

   ლეწვა

   ;
2. ნათიბის (ბალახი, თივა) ერთ ადგილზე დაყრა (პ. ცხად. ძიებ., გვ. 33).
    

   ნკელანს (დონკელუუ

   გალეწა

   დუუნკლუუ

   გაულეწავს

   დონონკელუე(ნ)

   გალეწავდა თურმე) გრდმ. ლეწავს.

   მანკელარი

   მიმღ. მოქმ.

   მლეწველი.

   ონკელარი

   მიმღ. ვნებ. მყ. სალეწი.

   ნანკელა

   მიმღ. ვნებ. წარს. ნალეწი.

   ნკელერი

   მიმღ. ვნებ. წარს. გალეწილი. შდრ. ოკეეში.

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..