ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginმეგრულ-ქართული ლექსიკონი
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჲ ჸ 
ბ- ბა ბე ბზ ბი ბლ ბო ბჟ ბრ ბს ბუ ბღ ბშ ბძ ბჷ
ბა ბაბ ბაგ ბად ბაზ ბათ ბაი ბაკ ბალ ბამ ბან ბაჟ ბარ ბას ბატ ბაქ ბაღ ბაყ ბაშ ბაჩ ბაც ბაძ ბაწ ბაჭ ბახ ბაჯ ბაჲ ბაჸ
Suggest a term Print version

ბალაგარი (ბალაგარს), ბალანგარი (ბალანგარს)

გურ. ბალანგარაი უსუფთაო, უწესრიგო (გ. შარაშ.).
ოხერი, ტიალი, ონავარი; წყეული (ი. ყიფშ.)
კაცი მოუსმინარი (საბა)
 
დუდი ქობსოფი კოდმე-ტკირს, ბალანგარს: ი. ყიფშ., გვ. 140 - თავი მივარტყვი (მაგრად) კბოდე-ტკილს, წყეულს. კაკლარი ბალაგარი ჯითა-ჯინცჷ ქათაკვათი: მასალ., გვ. 75 - ოხერი ეკალი (ბარდი) ძირში მოჭერი. თეშენი რე, შხვა-შხვა ჭკუა, ბალაგარეფი, არაგუუნი: კ. სამუშ., ქართ. ზეპ., გვ. 14 - ამიტომაა, სხვადასხვა ჭკუა, ონავარნი, ეჯახება.
See also: ბალანგარი
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9