ნაკაკა (ნაკაკას)

1. ნაკაფი, ახო; ნაკაფი ტყე საყანედ (მ. კვირტია).
    

   დიო ტყას დოკვათუნა, უკული გეგნოჭუნა (გეგნოჭვარუნა), მაჟირა წანას ვეიოფალაფუანა დო უკული დიხა იჸუაფუ დიდებული

   ჯერ ტყეს გაკაფავენ (დაჭრიან), შემდეგ გადაწვავენ, მეორე წელს ტყეს არ მისცემენ აღმოცენების საშუალებას და შემდეგ მიწა იქნება დიდებული.

   See also: კაკუა (კაკუას), ნაკაკუ (ნაკაკუს), ჸვანაკაკა (ჸვანაკაკას)
2. მიმღ. ვნებ. წარს. კაკუნს ზმნისა

   ნანაყი

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..