კაკუტ-ი, კარკუნტ-ი (კაკუტის, კარკუნტის)

1. იმერ. კაკუტი სიმინდის საფშვენი ხელკავი (ვ. ბერ.).
   ხელკავი; მოხრილი ხისგან გამოთლილი საცეხველი (ს. მაკალ., გვ. 183).
    

   კაკუტის ქომუჩანა, ღუმუს მოჩხვარაფუანა

   ხელკავს მომცემენ, ღომს მაცეხვინებენ.

   ეუკუნათ კაკუტეფც, ხანდა ქომუჩანა ხვეს

   აღვმართოთ ხელკავები, შრომა მოგვცემს ხვავს. : კ. სამუშ., ქხპს, გვ. 134

   See also: ჩამურ-ი, ჩამურე (ჩამურს, ჩამურეს), კარკუნტ-ი (კარკუნტის)
2. ლარძაყინი, ნივნივი; გარდიგარდმო გადებული თავხე, რომელსაც ეყრდნობა სახლის სახურავი (ი. ყიფშ.); სახლის სახურავის ხე (პ. ჭარ.).
    

   ჟი ქიმკისოფუ კაკუტემს კოჩინ, ქოძირჷ:

   ზევით კაკუტებთან რომ ხლაფორთობს კაცი, ნახა მ. ხუბ., გვ. 81

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..