ლაკარტ-ი (ლაკარტის)

1. 1. საჩხვლეტი ისარი; 2. გველის ენა, შხამიანი ენა.
    

   ჩქიმი ლაკარტიჯგურა ნინაქ მიგაგასინი, იშა გისხუნუდას... - ჩემი შხამიანი (ლაკარტის მსგავსი) ენა რომ მოგხვდეს, იმას გერჩიოს.

   ასე მუში ლაკარტეფი ქართინუუ ჩქიმიჸურე: მასალ., გვ. 73 - ახლა მისი შხამი (ნესტარი) ჩემსკენ მოაბრუნა. შდრ. იმერ., რაჭ. ლაკერტი შედედებული, დაკვეთილი სისხლი (ვ. ბერ.).

2. ბოტან. ლაკარტია.
   See also: ჲაკარტი, ღეჯიში კეტი, ოლეკეტ-ი (ოლეკეტის), ლაკარტია (ლაკარტიას), ღეჯიშ(ი)კეტ-ი (ღეჯიშ(ი)კეტის)
3. ლაკარტია (ლაკარტიას)
   See also: ლაკარტ-ი (ლაკარტის)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..