სახელი ზგი/ჷრტუ(ნ) ზმნისა -სხლტომა, სხლეტა, აცურება.
- კუჩხი ზგირტუ
- ფეხი სხლტება.
- ზგილატია არდგილი რე
- სხლეტია ადგილია.
- ზგჷრტჷ დიხა
- სხლეტია მიწა (პ.ჭარ.).
- ნაჭვიმარი რე დო შარა ზგირტუ
- ნაწვიმარია და გზა ცურავს (ცურავს ფეხი).
- ზგირტუ(ნ) // ზგჷრტჷ(ნ) (ზგი/ჷრტუ/ჷ {ა}
- სხლტა
- ზგი/ჷლატე{ლ/რე}(ნ)
- {ა}სხლეტილა
- ნოზგი/ჷლატუე(ნ)
- {ა}სხლტებოდა თურმე) გრდუვ. ვნებ. სხლტება, ცურავს; სრიალებს.
- უზგი/ჷრტუ/ჷ ({ე}უზგი/ჷრტუ/ჷ
- აუსხლტა
- {ე}ზგი/ჷლატუ/ჷ
- ასხლეტია) გრდუვ. ვნებ. სასხვ.ქც. ზგირტუ(ნ) ზმნისა — უსხლტება, უცურდება.
- მაზგილატუ
- მიმღ. აწმყ. მსხლტომი (ადგილი).
- ოზგილატუ, ოზგილატაია
- მიმღ.ვნებ.მყ. სასხლტომი, საცურებელი (ადგილი).
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..