რელიგ. ზეციური ანთარი, - საქონლის მფარველი ღვთაება
- დიდ მარხვაში კერაზე აცხობდნენ დიდ მჭადს, რომელსაც ოჯახის უფროსი დადებდა ტაბლაზე და დაილოცებოდა: ჟინი-ანთარი, პატჷნი გომორძგვილი! ჩქიმი ორინჯი სი ამიშინი! ოშ-ოშო გჷშაპჭოფუნდეე დო მუთას მააკორდჷდასჷნი, უხაფუ დო ხაფილც ვა იშებჩინენდეე თეში: ი. ყიფშ., გვ. 186 - ზეციერო ანთარო, ბატონო გამარჯვებულო! ჩემი საქონელი შენ ამიშენე (გაამრავლე)! ასობით რომ ვიჭერდე და არაფერი აკლდებოდეს, უშობელსა და ხბოიანს ვერ ვარჩევდე ისე (ი. ყიფშ., გვ. 194-195; ს. მაკალ., გვ. 329; ა. ცან. ქართ. ზეპ. საკითხ., გვ. 29).
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..
to main page 
top of page