სახელი დაანებენს ზმნისა დანებება (თავისა).
- ეს ჩქი ვადმანებენა ჩქინი უჩაშია
- ამას ჩვენ არ დაგვანებებს ჩვენი უფროსიო.: მ. ხუბ., გვ. 5
- ჩქი ქიმერჩანთია, მარა უჩა ხენწიფე ვა დჷგანებენსია
- ჩვენ მოგცემთო, მაგრამ შავი ხელმწიფე არ დაგანებებსო. ა. ცაგ., გვ. 22
- დაანებენს (დაანებუ
- დაანება
- დოუნებებუ
- დაუნებებია
- დონონებებუე(ნ)
- დაანებებდა თურმე) გრდმ. დაანებებს.
- დიინებინე(ნ) (დიინებინუ
- შესაძლებელი გახდა დანებება — — ) გრდუვ.შესაძ. ვნებ. დაანებენს ზმნისა — შეიძლება დანებება.
- დაანებინე(ნ) (დაანებინუ
- შეძლო დაენებებინა
- დონონებებუე(ნ)
- შესძლებია დანებება) გრდუვ.შესაძ. ვნებ. დაანებენს ზმნისა — შეუძლია დაანებოს.
- დაანებაფუანს (დაანებაფუუ
- დაანებებინა
- დოუნებებაფუაფუ(ნ)
- დაუნებინებია
- დონონებებაფუე(ნ)
- დაანებებინებდა თურმე) კაუზ. დაანებენს ზმნისა — დაანებინებს.
- დიმანებებელი
- მიმღ. მოქმ. დამნებებელი.
- დაანებებელი
- მიმღ. ვნებ. მყ. დასანებებელი.
- დანებებული
- მიმღ. ვნებ. წარს. დანებებული.
- დანანებები
- მიმღ. ვნებ. წარს. დანანებები.
- დანანებ{ებ}უერი
- მიმღ. ვნებ. წარს. დანებების საფასური.
- უდუნებებუ
- მიმღ. უარყ. დაუნებებელი.
Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..