ოკრო-ბოკრო

უსწორ-მასწორო, ღადაღუდა. „ოკრო-ბოკრო დახტის ბიჭი“ (შ. მღვ., „ჯეჯილი“, 1906 წ., N III, გვ. 4). “როცა ისე ოკრო-ბოკროდ დავდიოდი მე ამ სოფლად“ (ი. გრიშ., „სონას“, „თ. და ც.“ 1914 წ.). „სეიდაბადის უბნელები უჩივიან უსუფთაობას. ცოტა ქვემოდხარუხსა და შეითან ვაზარს შორის ოკრო-ბოკრო და ჩახრამული ქუჩებია“ („ივ.“, 1886 წ., N 135).