ვახაკ

1. სიტყვის მასალაა: სიამოვნების ნიშნად (რ. ერისთ., ტ. IV, გვ. 10. „თეატრი’, 1889 წ., N 10, გვ. 14).
2. სიტყვის მასალაა: სიხარულის და განცვიფრების გამომხატველი.
   „ - როგორ მოგწონს? - ვახაკ, ვახაკ! რა უნდა ღირდეს ესა?“ (რ. ერისთ. „თეატრი“, 1889 წ., N 10).
3. ოხაი! - ბიძისაგან გამიგონია.
   Source: გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.