1. ფილოსოფიური რწმენა იმისა, რომ შემეცნებისათვის ყველაფერი მისაწვდომია; დარწმუნებულობა ადამიანის გონების უსაზღვრო ძალაში.
2. შემეცნების თეორიის მიმართულება, რომელიც ჭეშმარიტი ცოდნის ერთადერთ წყაროდ გონებას მიიჩნევს.
3. მე-20 ს.-ის პირველი ნახევრის არქიტექტურულ მიმართულებათა ერთობლიობა, რომელიც პროგრამულად ითვისებდა თანამედროვე მეცნიერებისა და ტექნიკის მიღწევებს; ზოგჯერ მას აიგივებდნენ თანამედროვე არქიტექტურის ცნებასთან.
Source: ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] მიხეილ ჭაბაშვილმა. - მე-3 შესწ. და შევს. გამოც.. - თბ. : განათლება, 1989. - 600გვ. ; 16სმ.. - სახელთა საძიებელი: გვ. 63-68. - 5მ., 10000ც.[MFN: 2749]