შამათა

1. ყვირილი, აყალმაყალი, ალიაქოთი, აურზაური.
   „შეიქმნა ერთი შამათა, ვინ ვის ეჩხუბებოდა, ვერ გაიგემდი.“
2. და ზმნის წინის დართვით: დასწყევლა. „ღმერთმა დაშამათა ეგა აჰანდე!“
   Source: ჯავახური ლექსიკონი / გიორგი ზედგინიძე; რედ. ვლადიმერ ზედგინიძე. - თბილისი: საუნჯე: ვაჟა წოწკოლაური, 2014. - 370 გვ.; 22 სმ.