ხიდისკარი

იხსენიება შემდეგ წერილობით წყაროებში: ვახუშტი ბაგრატიონის „აღწერა სამეფოსა საქართველოსა“ (ქც 4: 765,3), ნიკო დადიანის „ქართველთ ცხოვრება“ (დადიანი 1962: 183,11), იოჰან გიულდენშტედტის „მოგზაურობა საქართველოში’ (გიულდენშტედტი 1962: 115, 293).

ვახუშტი ბაგრატიონი ხიდისკარის შესახებ გადმოგვცემს: „კრიხულას შესართავსა და ამბროლაურ-ხიმშს ზეით მოვიწროვდების რიონი სამხრიდამ და ჩდილოდამ კლდითა. მუნ ძეს ხიდი რიონზედ. ხიდისთავს, კლდის ძირში, არს რიონის ჩდილოთ კიდესა ზედა, ციხე და უწოდებენ ხიდისკარს“ (ქც 4: 765,3).

ხიდისკარის ციხე და ხიდი ლოკალიზდება ამბროლაურის მუნიც-ში, მდ. რიონზე, თანამედროვე სოფ. ხიმშსა და მდ. ლუხუნისწყლის შესართავს შორის (ბერაძე 1983: 7, 37; კვეზერელი-კოპაძე 1972: 87-89).

ხიდისკარის ციხე არქეოლოგიურად შეუსწავლელია.