(მომფენელი.) «აღმობრწყინება», «მიფენა», გაშლა: =„მ ო ე ფ ი ნ ა მზე წყალთა მათ ზედა“ O, IV მფ. 3,22; „მ ო ჰ ფ ი ნ ე მის ზედა სირცხჳლი“ Շ,— „მ ი ჰ ფ ი ნ ე მის ზედა სირცხჳლი“; G, ფს. 88,46; „მ More…
გაგლესა, შეგლესა: =„მ ო ფ ი ს ა იგი ნაფთითა“ O, გამოსლ. 2,3. See also: ფის-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ფიცარდაგებული: =„მ ო ფ ი ც რ უ ლ ი ნაძჳთა“ I, იერემ. 22,44. See also: ფიცარ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
მფქველი: =„უკუეთუმცა არა დაბურვიდეს თუალთა მ ო ფ ქ ა ვ ს ა მას პირუტყუსა“ მ. ცხ. 363v. See also: ფქვა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
=„ნუცამცა მ ო გ ფ ხ ა ნ ს (ჴელი უცხოჲ)“ მ.ცხ. 174r. See also: ფხანა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
(მონაფხეკი.) =„მ ო ფ ხ ე კ ო ნ შიგნით მრგულივ“ G, ლევიტ. 14,41. See also: ფხეკა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page