( -
D I [

ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
ვე ვედ ველ ვენ ვეპ ვერ ვეს ვეტ ვეფ ვეღ ვეშ ვეც
selected terms: 59 page 1 of 3
ვე
=„რომელსა საყოფლად აქუნდავ ე საფლავები“ DE, მრ. 5,3; „შობილვ ე მას შინა ვარ“ საქ. მოც. 22,28; „ყოველივე შესაძლებელ არს“; მრ. 9,23; „ერი იგი უზორვიდავ ე“ O, IV მფ. 15,4; „მოვიდეს იგინი More…
ვედ-
გაფრთხილება, ფრთხილად შენახვა: =„გ ვ ე დ ი ა ნ ყრმაჲ იგი ჩემი აბესალომ“ O, II მფ. 18,13. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, More…
ვედ-/ვიდ-
See also: სლვა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვედრ-ი
ანდერძი, აღთქმა, მიბარებული: =„ვედრი იგი დაიმარხე“ I ტიმ. 6,20; „სტყუვის მოყუასსა ვ ე დ რ ი ს ა თ ჳ ს, გინა ზიარებისათჳს“ M, ლევიტ. 6,2; „ვ ე დ რ ი ს ა; მისთჳს, რომელ ვ ე დ რ ა დ აქუნდა More…
ვედრად ქონება
მიბარება: =„ვედრისა მისთჳს, რომელ ვ ე დ რ ა დ ა ქ უ ნ დ ა“ O, —„ვედრა, რომელი დ ა ე ვ ე დ რ ა მას“ G, ლევიტ. 6,4. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
ვედრება
«ლოცვა», «თხოვნა», ხვეწნა: =„ევედრებოდა მას“ მთ. 8,5; „მე მათთჳს გ ე ვ ე დ რ ე ბ ი“ DE, — „აწ მე მათთჳს გლოცავ“ ი. 17,9; ე ვ ე დ რ ე ბ ო დ ა; უფალსა მანოე“ M, — „ილოცა მანოემან უფლისა More…
ველი-ი
«ყანა», «აგარაკი», «ველობი», მინდორი: =„რომელი ვ ე ლ ს ა გარე იყოს“ მთ.24,18; „განვიდე ვ ე ლ ა დ“ M, — „წარვიდე ყ ა ნ ე ბ ა დ“ G, რუთ 2,2; „მომავალი ვ ე ლ ი თ; (ა გ ა რ ა კ ი თ C)“ DE, More…
ველის(ა) პირ-ი
ველის თავი ან ბოლო: =„მახლობელად ვ ე ლ ი ს ა პ ი რ ს ა“ ოსკ. 19,14. See also: პირ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ველის-ყრდელ-ი
«მდოგუ», ლერწამი: =„უცომოჲსა და ვ ე ლ ი ს-ყ რ დ ე ლ ი ს ა თანა ჭამონ იგი“ G,— „უცომოჲთა და მ დ ო გ ჳ თ ა ჭამონ იგი“ pb., რიცხ. 911; „უცომოჲ; ვ ე ლ ი ს-ყ რ დ ე ლ ი ს ა თანა ჭამედ“ O, More…
ველისა-ჲ
ველური: =„მიხედეთ შროშანთა ვ ე ლ ი ს ა თ ა“ მთ.6,28; „მთისა და ვ ე ლ ი ს ა ნ ი დამკჳდრებულ იყვნეს“ O, ზაქ. 7,7; „დაიღუმინა; ვითარცა მჴეცმან... ვ ე ლ ი ს ა მ ა ნ“ ფლკტ. 145,39. See More…
ველობ-ი
«ველი», მინდორი, ჭალა: =„მოსრა... ნავაჲ და ვ ე ლ ო ბ ი“ G,—„მოსრა... ნაგები და ვ ე ლ ი“ M, ისუ ნ. 10,40; „დამკჳდრებულისა... სამხარსა და ველობსა“; G, —„რომელი დამკჳდრებულ იყო... სამხრით და More…
ველოვან-ი, ველოან-ი
«ბარი»: =„მთათა ზედა ვ ე ლ ო ვ ა ნ თ ა აღიღეთ სასწაული“ I, ეს. 13,2; „ქუეყანაჲ მთიანი და ვ ე ლ ო ა ნ ი (არს)“ G, „ქუეყანაჲ მთაჲ და ბ ა რ ი“ M, II შჯ. 11,11. See also: ველ-ი =აბულაძე More…
ველსა გარე
გარეთ: =„რომელი ვ ე ლ ს ა გ ა რ ე იყოს“ O, ეზეკ. 7,15. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ველურ-ი
გარეული; «გაუცხებული»: =„ესე იყოს კაც ვ ე ლ უ რ“ O, დაბ. 16,12; „თაფლი ვ ე ლ უ რ ი“ მთ. 3,4; „შეიღო ძელი ფართოჲ ვ ე ლ უ რ ი ს ა გ ა ნ ფიჭჳსა“ H— 341, 762. See also: ველ-ი =აბულაძე More…
ველურება
=მრთ. A. ანტ. დ. 30. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ველურქმნულ-ი
«გაუცხებული»: =„ვ ე ლ უ რ ქ მ ნ უ ლ ხარ ღმრთისაგან“ A, —„გ ა უ ც ხ ე ბ უ ლ ხარ ღმრთისაგან“ სბსტ. 128,4. See also: ველურ-ი, განველურებულ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
ვენაჴ-ი
«საყურძენი», «საყურძნე», «ვენაჴოვანი», «სანერგე», ვაზი, ზვარი; «ნასხლევი»: =„ვ ე ნ ა ჴ ი ს ა გ ა ნ სოდომისა ვ ე ნ ა ჴ ი მათი“ G, — ს ა ყ უ რ ძ ნ ი ს ა მისგან სოდომელთაჲსა იყო ს ა ყ უ რ More…
ვენაჴის(ა)-მოქმედ-ი
=„ჰრქუა ვ ე ნ ა ჴ ი ს-მ ო ქ მ ე დ ს ა მას“ ლ. 13,7; „გლეხნი მის ქუეყანისანი დაუტევნა ნაბუზარდან ვ ე ნ ა ჴ ი ს ა-მ ო ქ მ ე დ ა დ; და მეუნჯედ“ O, IV მფ. 25,12; „მოვიდენ... მჴნველად და ვ ე ნ More…
ვენაჴოვან-ი, ვენაჴოან-ი
(ვენაჴოვნისა) «ვნააჴი», ზვარი: =„ვ ე ნ ა ჴ ო ა ნ თ ა და ზეთის-ხეოანთა, რომელნი არა დაჰნერგენით, შჭამთ“ G, — „ვ ე ნ ა ჴ ე ბ ი და ზეთის-ხილოვანები, რომელ არა; დაჰნერგეთ თქუენ და სჭამთ“ M, More…
ვეპ-ი
See also: მევეპე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები) ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9