«ძაძა», ტომარი: =„ერთი ოდენ თ ა ლ ი ა ჲ იფქლისაჲ, რომელ არს ძ ა ძ ა ჲ უქმნით მას წელიწადსა შინა“ მ.ცხ. 108r. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ქართული ანბანის მე-9 ასო; რიცხვითი მნიშვნელობა — 9. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
მარადიულობა: =„პური ჩუენი თ ა ნ ა-ა რ ს ო ბ ი ს ა ჲ მომეც ჩუენ დღითი-დღედ“ ლ. 11,3. See also: არსება, არსობა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ერთად გაზრდილი: =„რამეთუ თ ა ნ ა-ა ღ ზ რ დ ი ლ იყო მისი“ ქ. ცხ. 174,6; „ზრახა ყრმათა თანა, რომელნი-იგი მის თანა ა ღ ზ რ დ ი ლ(!) იყვნეს“ O, III მფ. 12,8. See also: აღზრდილ-ი, აღზრდა More…
«აღრევა», შერევა: =„ნუ თ ა ნ ა-ა ღ ე რ ე ვ ი თ მეძავთა“ I კორ. 5,10. See also: აღრევა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
გაამხანაგება, მონააწილეობა: =„რომელი თ ა ნ ა-გ ა ნ ე ყ ო ფ ე ბ ო დ ი ს მპარავსა, სძულს მას სული თვისი“ O, იგ. სოლ. 29,24. See also: განყოფა, გაყოფა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
ამოდგომა (მხარში): =„არავინ თ ა ნ ა-დ ა მ ი დ გ ა მე“ II ტიმ. 4,16. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page