( -
D I [

ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
selected terms: 183 page 3 of 10
ვაც-ი
«წალი», მამალი თხა; თიკანი: hircus, haedus: =„მოიბთ ვ ა ც ი ერთი თხათაგან“ M, ლევიტ. 9,3; „ვ ა ც ი თხათაგან ცოდვათათჳს უფალსა“ G,— წალი ერთი თხათაგან ცოდვათათჳს; უფლისა“ pb., რიცხ. 28,15; More…
ვაც-ირემ-ი
=„შჭამნეთ... კამბეში და ვ ა ც-ი რ ე მ ი“ G, II შჯ. 14,5. See also: ირემ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვაჭარ-ი
მომსყიდველი; «მოფარდული»: =„მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ კაცსა ვ ა ჭ ა რ ს ა,რომელი ეძიებნ კეთილთა მარგალიტთა“ მთ. 13,45; „ვ ა ჭ ა რ ნ ი მისნი; მთავარნი არიან და მფრდელნი მისნი — More…
ვაჭრობა
ყიდვა, შეძენა, მოგება: =„რაჲ-იგი ი ვ ა ჭ რ ე ს“ ლ. 19,15; „ი ვ ა ჭ რ ო ბ დ ი თ მას შინა და მოიგებდით მას ზედა“ O, დაბ. 34,10; „ვ ი ვ ა ჭ რ ო თ; და შევიძინოთ“ იაკ. 4,13; „აქლემებსა და More…
ვახ-ი
«ვაშტი», «ძმაცუვა», გულძვირობა, ცუდის ზრახვა: =„ვ ა ხ ა დ აღუდგა მას“ M, — აღდგა ვ ა შ ტ ა დ ძმისა თჳსისა“ G, — „ძ მ ა ც უ ვ ა დ აღდგა მას ზედა“ pb., II შჯ. 19,18;; „ვ ა ხ ი გულსა ედვა More…
ვახად
თვის, მაგიერ: =„მოკუდა აბინერ ვ ა ხ ა დ სისხლისა ძმისა მისისა ასაიელისა“ O, II მფ. 3,27; „ვ ა ხ ა დ“ O, II მფ. 3,30. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
ვახშ-ი
«აღნადგინები» %: =„არა მოჰვახშო ძმასა შენსა ვ ა ხ შ ი ვეცხლისაჲ“ G, — „ნუ მოჰჴდი ძმასა შენსა ა ღ ნ ა დ გ ი ნ ე ბ ს ა ვეცხლისასა“ M, II. შჯ. 23,19;; „რომელი განამრავლებდეს სიმდიდრესა თჳსსა More…
ვახშმობა:
=„დაიყენა იგი, რაჲთა ი ვ ა ხ შ მ ო ს მის თანა“ Sin.— 11,111v. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვაჰანკარა
კუ: =„ვ ა ჰ ა ნ კ ა რ ა ჲ, კუვი ზღჳსაჲ, ვეშაპ-თევზის მსგავს არს“ ფიზ. XX,6. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვაჰმან-ი
მავანი: =„შენ ვინმე ვ ა ჰ მ ა ნ ო დედაკაცო მოგუალე ჩუენ თანა“ მ.ცხ. 192r; „შენ, ვ ა ჰ მ ა ნ ო კაცო“ მ.ცხ. 426r. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ვაჲ
«ეჰა», ვაი; «ვაება»: =„ეჰა, რომელი დაარღუევდ“ DE — „ვაჲ, რომელ-იგი დაარღუევდ“ C, მრ. 15,29; „ვ ა ჲ მის კაცისა“ მთ. 18,7; „ვ ა ჲ მე“ ი. 1,15; „ჰამბავი; ჰამბავსა ზედა იყოს, ვ ა ჲ ვ ა ს ა More…
ვაჲგლახ
ვაჲ: =„ვაჲგლახ მონაზონსა ვეცხლის-მოყუარესა“ მ.ცხ. 20v. See also: გლახ =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვაჲთ ხდა
დაბრალება; «დამიზეზება»: =„ჟამსა ვ ა ჲ თ ჰ ხ ა დ ი ნ“ O, — ჟამსა დ ა მ ი ზ ე ზ ე ბ ს“ pb., ზირ. 29,6. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ვე
=„რომელსა საყოფლად აქუნდავ ე საფლავები“ DE, მრ. 5,3; „შობილვ ე მას შინა ვარ“ საქ. მოც. 22,28; „ყოველივე შესაძლებელ არს“; მრ. 9,23; „ერი იგი უზორვიდავ ე“ O, IV მფ. 15,4; „მოვიდეს იგინი More…
ვედ-
გაფრთხილება, ფრთხილად შენახვა: =„გ ვ ე დ ი ა ნ ყრმაჲ იგი ჩემი აბესალომ“ O, II მფ. 18,13. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, More…
ვედ-/ვიდ-
See also: სლვა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვედრ-ი
ანდერძი, აღთქმა, მიბარებული: =„ვედრი იგი დაიმარხე“ I ტიმ. 6,20; „სტყუვის მოყუასსა ვ ე დ რ ი ს ა თ ჳ ს, გინა ზიარებისათჳს“ M, ლევიტ. 6,2; „ვ ე დ რ ი ს ა; მისთჳს, რომელ ვ ე დ რ ა დ აქუნდა More…
ვედრად ქონება
მიბარება: =„ვედრისა მისთჳს, რომელ ვ ე დ რ ა დ ა ქ უ ნ დ ა“ O, —„ვედრა, რომელი დ ა ე ვ ე დ რ ა მას“ G, ლევიტ. 6,4. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
ვედრება
«ლოცვა», «თხოვნა», ხვეწნა: =„ევედრებოდა მას“ მთ. 8,5; „მე მათთჳს გ ე ვ ე დ რ ე ბ ი“ DE, — „აწ მე მათთჳს გლოცავ“ ი. 17,9; ე ვ ე დ რ ე ბ ო დ ა; უფალსა მანოე“ M, — „ილოცა მანოემან უფლისა More…
ველი-ი
«ყანა», «აგარაკი», «ველობი», მინდორი: =„რომელი ვ ე ლ ს ა გარე იყოს“ მთ.24,18; „განვიდე ვ ე ლ ა დ“ M, — „წარვიდე ყ ა ნ ე ბ ა დ“ G, რუთ 2,2; „მომავალი ვ ე ლ ი თ; (ა გ ა რ ა კ ი თ C)“ DE, More…
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები) ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9