გამოქანდაკება: =„რომელმან იცოდეს ქ ა ნ დ ა კ ე ბ ა ჲ ქანდაკისაჲ“ M, II ნშტ. 2,7. See also: გამოქანდაკება =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
See also: გარდამოსაქანელ-ი, ზეგარდამოსაქანელ-ი, საქანელ-ი, შთამოქანება, შთაქანება =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
(ქანქრისა) ვერცხლის ან ოქროს ფული; «შანთი»: =„წარმოუდგინეს მას ერთი თანამდები ბევრისა ქ ა ნ ქ რ ი ს ა ჲ“ C, — „...ბევრისა შ ა ნ თ ი ს ა ჲ“ DE, მთ. 18,23; „იყო ათი იგი ქ ა ნ ქ ა რ ი More…
გამოქვაბული: =„(იყო) ქ ა რ ა ნ ძ ა ვ ს ა ერთსა შინა დამკჳდრებული“ ატმ. 126,7. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
იბერიელი; იბერიელი ესპანეთისა: =„სომეხთა და ქ ა რ თ ვ ე ლ თ ა... ერთი იყო მამა, სახელით თარგამოს“ ქ. ცხ. 5,1; „რომელი-იგი გარე-მოადგს ჭალაკსა მას ბრიტანიაჲსასა და ქ ა რ თ ვ ე ლ თ ა მათ More…
=„მოვიდა ქ ა რ თ ლ ი ს ა ქუეყანით საბერძნეთს, მთაწმიდას“ H—2251,46r. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
«პიტაკი»: =„ჰპოოთ პ ი ტ ა კ ი სასთუნალსა ქუეშე ჩემსა, რომელ არს ქ ა რ ტ ა ჲ დ ა წ ე რ ი ლ ი“ მ. ცხ. 187v =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
სხვენი: =„აღედვა (ცეცხლი) ქ ა რ ტ ო ც ს ა სახლისასა“ იზტ. 115,36. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ებრაელთა სახელია თვისა: =„იყო თთუესა მას ქ ა ს ლ ე ვ ს ა“ I, ნეემ. 1,1. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
კაჟი; smyris, petra acuta, lapillus durus: =„მოიღო სეფორა ქ ა ს რ ი და წინა-დასცჳთა“ О, გამოსლ. 4,25. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ანაცერი, ქერქი: =„ქ ა ტ ო ჲ თ ა იზარდებინ“ მ. ცხ. 127r; „ჩემი პური არს ქ ა ტ ო ი ს ა ჲ“ საკ. წიგ. II 103,6. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…