(კახ., ქართლ., ლეჩხ.) წითელი ჯიჯილაყა (ა. მაყ.); ბალახია ერთგვარი მხალეული (მ. ჩიქ.). ◊ (მესხ.) ჭროღა თვალებიანი ადამიანი (ი. მაისურ.). ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
(იმერ., გურ.) ქათმის კრიახი; შეშინებული ქათმის ხმა (ა. ღლ.; ვ. ბერ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ.) კრუხვა; ქათამი როცა კრუხებას იწყებს, იტყვიან ჭრიხავს, მოიჭრიხაო (გ. შარაშ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქსნის ხეობ.) ჭიკჭიკი ფრინველებისა (ვ. სომხიშვ.); სირთ ხმიანობა, ჭიკჭიკი (ნ. ჩუბ.; დ. ჩუბ.). ="ნეტა რას ჭ რ ო კ ი ნ ე ბ ს ეს ჩიტი." =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, More…
(მოხ.) თოვლჭრელი, გაზაფხულზე ზოგიერთ ადგილას თოვლი გადნება, ზოგიერთგან - დარჩება. ზედაპირი აჭრელებულია და ამას ეძახიან ჭ რ ო ლ ს (ო. ქაჯ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
(ქსნის ხეობ., მთიულ.) ხის ბოძი, რომელსაც ქვეშ უდგამენ სადღვებელს დღვების დროს (ვ. სომხიშვ.); ჯოხებისაგან გაკეთებული საქანელა, რაზედაც სადღვებელს აქანავებენ (ლ. კაიშ.; ლ. ლეონ.). More…
to main page 
top of page