(ფშ., მოხ., თუშ., ხევსურ.) ერთგვარი ხმალია, რომელიც შუა საუკუნეებში საფრანგეთიდან (ე.ი. ევროპიდან) შემოვიდა ჩვენში (ვაჟა, I, IV, ა. შან.; ა. ყაზბ., I, შ. ძიძ.; ი. ბუქურ., 136; ს. მაკალ.). More…
(ქართლ.) ვენახის ჯიშია ერთგვარი (ა. ღლ.; ქეგლ). ◊ (გურ.) აბრეშუმის ჭიის იტალიური ჯიში იყო, წვრილი პარკი იცოდა, მაღალი ხარისხის აბრეშუმს იძლეოდა (გ. შარაშ.); მსხლის ჯიშია (ლ. More…
(ქიზიყ.) ფაციფუცი, აჩქარებული საქმიანობა; ადამიანი, საქმიანობაში რომ ჩქარობს და იბნევა (ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(ქიზიყ.) მსუბუქი, ქერქეტა ადამიანი; არადინჯი კაცი, საქმეს რომ აკეთებს და არა გამოსდის (ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(ლეჩხ.) მეძავი ქალი (მ. ჩიქ.). ◊ (ქართლ.) გაუმაძღარი, მეტად ხარბი (შ. ძიძ., ნ,. კეცხ., პ. ხუბ.). ◊ (კახ.) ღორი, რომელიც არ მაკდება (ლ. ლეონ.). ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის More…
(კახ.) შფოთი, წივილ-კივილი, ერთი ამბავი (ა. მარტ., გ. იმნ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(თუშ.) წვრილი მატლი, რომელიც უჩნდება მოუვლილ ყველს, კალტს (ლ. ლეონ.; პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ.) ბრტყელი თევზია (გ. შარაშ.); პატარა თევზია ერთგვარი (ს. ჟღ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ.) კარგად რომ არ უკიდია და იწყებს ხოლმე ქრობა-ბჟუტვის ხმის გამოცემას (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
to main page 
top of page