უშნო, პრტყელი სახე, გატყლარჭული სახე, „პარტყაჭა პური“. ადამიანს ეუბნებიან ვისაც გაგანიერებული სახე აქვს. მგონი პურზედაც ითქმის (ეს სიტყვები გადახაზულია - რ. კ.). =გრიშაშვილი იოსებ, More…
თვლებით შემკული შუბლის ქინძისთავი, ჩიხტში გასამაგრებელი დიდი თვალი, ირგვლივ წვრილი ქვებითაა „ჩაქვავებული“. არის აგრეთვე: „ბაღჩა ბეჭედი“, „ბაღჩა საყურე“ და სხვა. =გრიშაშვილი იოსებ, More…
მეხილე, მწვანილეულობით მოვაჭრე. ლიხს იქითელები „ბაყალს“ ხშირად ასე ხმარობენ „მებაყლე“ - რაც სრულიად დამახინჯებაა ამ სიტყვის სწორი წარმოებისა (როგორც არ შეიძლება „ყასაბი“ „მეყასბედ“ითქვას). More…
იერიში. ჩხუბის დროს ამბობენ: იმ კაცზე ბაყია მიიტანესო, ვითომ ერთი კაცი რამდენიმემ დაიბრიყვა და იერიშით დაიმორჩილაო. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. More…
. ბატონი ბრძანდები. „ბედი თავს დაჰყეფს: „ბაშუსტა“! (ვაჟა, ტ. IV, გვ. 299). „აბდუშაჰილმა მორჩილების ნიშნად შუბლზე მიიდვა ხელი და მოახსენა „ბაშუსტაო“! (აკაკი, „ბაში-აჩუკი“, 1913 წ., გვ. 61). More…
- (ბაჩუყები) ქალის ზედატანის („რუბაშკის“) იღლიების ქვეშ ბოლომდე ჩაგდებული სამ-სამი ვიწრო ნაჭერი, რათა სამოსი ვიწრო და გამოჭირებული ყოფილიყო (დეიდისაგან განაგონი). =გრიშაშვილი იოსებ, More…
ხის სასთუმალი. დ.ჩ.-ს არა აქვს. „შემდეგ მიიწევდნენ და-ძმანი ჭილობზე ხის ბაცანკალსა“ („ხმა კახეთისა“, 1913 წ., № 59). ილიასაც აქვს. =გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო More…
to main page 
top of page