(τὸ ἀφ᾽ ἕν) თავ-თავისი, განთვისებული, სპეციფიკური =პირველი და უკუანაჲსკნელი არა არიან ერთსახელ, არამედ თჳს-თჳს (დამასკ., დიალ., 46,6, ეფრ.) =ძველქართულ-ძველბერძნული More…
(ἴδιον τό) თვისება, მახასიათებელი, ხასიათი, საკუთარი ნიშანი =თჳსი ოთხ-სახედ ითქუმის: პირველად უკუე თჳსად სახელ-ედების, რომელი-იგი ერთისა ვისმე სახესა ზედა იყოს და არა ყოველთასა; მეორედ, More…
(ἰδιάζω) თავისთავადი =ყოველი არსებაჲ საზოგადოჲ არს ყოველთა მის მიერ გარეშეცვულთა გუამთაჲ და არა არს პოვნაჲ კერძოობითისა და თჳსაგან მდგომისა (ἰδιάθουσας) ბუნებისა, ესე იგი არსებისაჲ More…
(ἴδιον τό) თჳსაგანი (ვითარებაჲ) – ინდივიდუალური =და ესე არა თუ ქუეყანისათჳს ოდენ ესრეთ არს, არამედ სხუათაცა ნივთთათჳს, რამეთუ თითოეულსა მათგანსა აქუს თჳსაგანი ვითარებაჲ, რომლითა საცნაურ არს More…
(ἰδιότης ἡ) თვისება, ნიშან-თვისება, თავისებურება =ესე არს სამყაროჲ.. შეტყუებული სამარადისოჲსა მის და უჴორცოჲსა და შეუხებელისა თჳსებისაჲ (ნოს., პასუხ. ექუს., გ. ათ., III, 13); და მცენარენი More…
(σχετικός) =რამეთუ ორთა სრულთა ბუნებათაგან, საღმრთოჲსა და კაცობრივისა, იქმნა მის შორისი შეერთებაჲ, არა შერწყუმით ანუ შერევნით ანუ აღზავებით.. არცა პირებით და თჳსებით ანუ პატივისმცემელობით More…
to main page 
top of page