საფლავი

ვარსებობ, თეთრი დღეა ისევე,

ვიგონებ სტრიქონს, გულში დაწერილს.

აჰა, მოვედი, ვერ მოვისვენე,

აგერ, შენს ძვირფას საფლავს დავცქერი.

დაწოლილია თბილისი დაბლა

(ბედი მძიმეა და ულმობელი) .

ვხედავ ქვეყანას, ვხედავ შენს საფლავს

და ჩვენც, ძვირფასო, ეს დღე მოგველის.