როცა ვეტრფოდი მე ჩემს ზემფირას,
ვხეტიალობდი შავი ზღვის პირას.
როცა ვტიროდი გულდათუთქული
და ცხელ ცრემლებში ვპოვე გართობა,
რადგან უმიზნოდ და უნაყოფოდ
მიქროდა ჩემი ახალგაზრდობა,
როცა ვნატრობდი უბრალო ხალათს,
დედის ძვირფასი ხელით შეკერილს,
აი, სურათი, დე შენთან იყოს
და მაშინ უკეთ გემახსოვრება —
ზანტად განვლილი დღეების შემდეგ
ერთი მართალი კაცის ცხოვრება!