გული გავგზავნე ქვეყნადა

(სიმღერა)

გული გავგზავნე ქვეყნადა

სალაღოდ, სანავარდოდა.

სულ უტიფარი და ნორჩი,

ვინ იცის, საით დარბოდა!

დაბრუნდა, ჩემთან მოვიდა,

შევხედე, ვეღარ ვიცანი:

ათიათასი წყლული სჭირს -

ტანჯვა-ვაების ნიშანი.

დამდნარა, ნალევს მთვარეს ჰგავ,

სულს ჰლევდა, თითქოს კვდებოდა.

ვეკითხებოდი, ხმას არ მცემს,

ცრემლის მორევში დნებოდა.

ვაებად ქმნილსა მოლხენის

აღარაფერი სცხებოდა.

ვასუსუვ-ვანუგეშებდი,

არ მისმენს, არა სცხრებოდა.

თვითეულს შეკითხვაზედა

ცრემლი ზღვად გადმოჰსკდებოდა.

გავიგე, რადაც სტიროდა

და რისათვისაც ბნდებოდა:

ქვეყნის ავ-კარგის გაცნობას

თურმე თან ცრემლი ჰხლებოდა.

1909 წ.