პუშკინი პარიზში

პარიზი. კაფე. პალმების ბუჩქის

ტოლის და სწორის

პოეტი ამბობს: ვუსმინოთ პუშკინს,

რომ დგას ჩვენს შორის: -

,,გადავერიოთ ბახუსის ალებს,

შორს სევდა-დარდი.

ეს გაუმარჯოს მშვენიერ ქალებს,

ჩვენ რომ ვუყვარდით!

სავსე თასების ცბიერ ძალაში

ნუ დაეჭვდებით,

ჩავუშვათ ღვინის სიანკარეში

ჩვენი ბეჭდები:

ასწით თასები, გადავკრათ უცებ,

გადავცდეთ ჩარჩოს,

ეს გაუმარჯოს მგოსნების მუზებს,

აზრს გაუმარჯოს!

იბრწყინე მარად, დიადო მზეო,

იბრწყინე მარად.

ვით ეს სანთელი ქრება უმწეო

მზის შუქის კარად,

ისე - ცრუ სიბრძნე უკვდავ აზრის ბჭეს,

ვით ნისლი რამე,

იხრწნება, ქრება, გაუმარჯოს მზეს,

ძირს ბნელი ღამე!”

მომეცით ჩრდილი ვარდების ბუჩქის,

მომეცით - თასით.

ეს გაუმარჯოს ჩვენს ძვირფას პუშკინს!

თამამად ასწით!