ნეტავ, რა ძარღვი გიტევდა...

ნეტავ, რა ძარღვი გიტევდა,

რომელი საწიგნობელი?

ქართლის გულს გადაეფინე

ყვავილი დაუჭკნობელი.

მზე შენ სიტყვიდან გამოდის,

ხარ უკვდავების იმედი,

უთენებელში, ბნელში რომ

მზიურად გაგვიღიმებდი.

ჩემო სამშობლოვ, ჩემო მთაველო,

რა იქნებოდი ურუსთაველო?