სესიას ფიქრები

მიწა ვარ ნიადაგ მენა,

ბეჩავი, გლეხად შობილი,

მიწაა ჩემი დედ-მამა,

ჩემი და, ჩემი ძმობილი...

ვხნავ, ვთესავ, ვებრძვი მიწასა,

ე შრომა მაინც ფუჭია

ვერ გადვირჩინე წლის სარჩო,

ვერ გამოვიძღე კუჭია...

მიწის პატრონიც მე მწიწკნის,

ჯინჭველაც ჩემი მტერია,

მოხელე, მღვდელი და ერი,

ყველა მე შემომცქერია...

ნეტავი გამაგებინა,

როდის-ღა მომასვენებენ?

ვერ შავესწრები მგონია,

სანამ არ გამასვენებენ!..

1883 წ.