ნახე ნანგრევთა ქვები დიადი:
რა სიმაგრეა მასში ჩართული,
ო, ეს ჩუქურთმა, ეს იშვიათი
მშვენება, სივრცით შემოკვართული.
იმ საუკუნის, იმ მეთორმეტის
დიდებას - თამარს რომ აწერს ყველა -
ძველია, მაგრამ რამ დააძველა?
კედლები ციხის აოცებს მნახველთ
მძლავრი დუღაბით, მტკიცედ ნაგები,
ასე ურყევი ძალით რომ მოსავთ
გარედან მსხვილი ქვის პერანგები.
წარსულმა აწმყოს შემოაჯარა:
ჩანდი, ჩანხარ და უფრო გაჩნდები
ქვათა მშვენიერ ხმებში, აჭარავ!