გიორგი გიორგის ძე გოცირიძე

გიორგი გიორგის ძე გოცირიძე დაიბადა 1910 წლის 14 ნოემბერს, ქ. თბილისში.

1934 წელს დაამთავრა თბილისის საინჟინრო–სამშენებლო ინსტიტუტი;

1938 წელს -  მოსკოვის კომუნალური მეურნეობის აკადემია;

მუშაობდა მშენებელ-არქიტექტორად და ეწეოდა სამეცნიერო მოღვაწეობას ქ. მოსკოვში;

1941 წლის ივლისში გაიწვიეს საბჭოთა არმიის რიგებში და სასწავლებლად გაგზავნეს ვ. კუიბიშევის სახელობის სამხედრო-საინჟინრო აკადემიაში, რომლის დაჩქარებული კურსი დაამთავრა 1942 წლის სექტემბერში;

მეორე მსოფლიო ომის დროს იბრძოდა სტალინგრადთან, მდ. დონთან. მეთაურობდა 62-ე საინჟინრო ბატალიონს ვორონეჟის ფრონტზე. მდინარე დნეპრის გადალახვის დროს გამოჩენილი მამაცობისთვის მიენიჭა საბჭოთა კავშირის გმირი წოდება (1943, 23 ოქტომბერი );

1945 წელს თადარიგში გავიდა გვარდიის პოდპოლკოვნიკის წოდებით;

ომის შემდეგ ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა მოსკოვში. 1968 წლიდან იყო მოსკოვის ოლქის მთავარი არქიტექტორი;

გიორგი გოცირიძის ნამუშევართაგან აღსანიშნავია: ცენტრალური აეროჰიდროდინამიკის ინსტიტუტის კომპლექსი, აკად. ა. ტუპოლევის ექსპერიმენტული ბაზა (1951, 1953), მოსკოვის ოლქის რაიონული დაგეგმარების პროექტი (1973), მოსკოვის საგარეუბნო ზონის დაგეგმარების პროექტი (1976) და სხვ.;

მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები, მათ შორის: საბჭოთა კავშირის სახელმწიფო პრემიის ლაურეატის წოდება (ორგზის: 1950 და 1951 წწ.), საბრძოლო ორდენები და მედლები;

გარდაიცვალა 1977 წლის 1 მაისს, მოსკოვში. დაკრძალულია ტროეკუროვის სასაფლაოზე.

წყარო:

1. საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.2. – თბილისი, 2012. – გვ.129

2. https://ka.wikipedia.org/wiki/გიორგი_გოცირიძე_(არქიტექტორი)

3. https://ru.wikipedia.org/wiki/Гоциридзе,_Георгий_Георгиевич