გივი ივანეს ძე ამილახვარი

გივი ამილახვარი  (Амилахваров) დაიბადა 1874 წლის 25 აპრილს, თბილისში, რუსეთის არმიის კავალერიის გენერლის ივანე გივის ძე ამილახვარისა (1829-1905) და ანა ალექსანდრეს ასულ [ქსნის] ერითავის (1848-1934)  ოჯახში. გივის გარდა მათ კიდევ სამი ვაჟი და ოთხი ქალიშვილი ჰყავდათ: მიხეილი (1870-1872), ალექსანდრე

(1876-?), კონსტანტინე (1877-1927), ნინო (1872-1933), მართა ( 1875-1937), ელენე (1880-1883) და ანასტასია (1883-?).

პირველი მსოფლიო ომის გმირი გივი ამილახვარი რუსეთის საიმპერატორო არმიის გენერალ-მაიორი იყო. მას დამთავრებული ჰქონდა თბილისის კადეტთა კორპუსი (1892) და სანკტ-პეტერბურგის პაჟთა კორპუსი (1896).

როგორც კამერ-პაჟი, ესწრებოდა იმპერატორ ნიკოლოზ II ალექსანდრეს ძის და იმპერატრიცა ალექსანდრა ფეოდორის ასულის კორონაციას მოსკოვში.

გივი ამილახვარმა წარმატებით დაასრულა აგრეთვე სანკტ-პეტერბურგის კავალერიის ოფიცერთა სკოლა.

სამხედრო სამსახური დაიწყო 44-ე  ნიჟნი ნოვგოროდის დრაგუნთა პოლკში (კორნეტი). 1902 წლიდან მეთაურობდა გორის 259-ე სარეზერვო პოლკს.

1899 წელს პორუჩიკის წოდება მიიღო, 1903 წელს - შტაბს-როტმისტრის და 1907 წელს - როტმისტრის.

მონაწილეობდა რუსეთ-ოსმალეთისა (1877-1878) და  რუსეთ-იაპონიის (1904-1905) ომებში.

რუსეთ-იაპონიის ომის დროს თავი გამოიჩინა მუკდენის ბრძოლაში.

1906 წელს დააჯილდოვეს წმ. ანას მე-4 ხარისხის, ხოლო 1907 წელს - წმ. სტანისლავის მე-3 ხარისხის ორდენით ( ხმლებით და ბაბთით).

1905-1914 წლებში იგი გახლდათ კავკასიის გუბერნატორის, კავალერიის გენერალ გრაფი ვორონცოვი-დაშკოვის (კავკასიის სამხედრო ოლქის სარდლის) ადიუტანტი.

1913-1914 წწ. მეთაურობდა სარდლის ბადრაგს.

1914 წლის აგვისტოდან დაღესტნის მე-2 საცხენოსნო პოლკის მეთაური იყო. ამავე წელს პოდპოლკოვნიკის, ხოლო 1915 წელს პოლკოვნიკის ჩინი მიიღო.

ჯილდოები: წმ. ანას მე-3 (1909), წმ. სტანისლავის მე-2 (1912), წმ. ვლადიმირის მე-4, ხმლებითა და ბაფთით (1915) და წმ. ვლადიმირის მე-3 (ხმლებით, 1916) ხარისხის ორდენები.

1916 წელს დააჯილდოვეს წმიდა გიორგის მე-4 ხარისხის ორდენით, 1917 წელს -   რუსეთის იმპერიის გამორჩეული ჯილდოთი, სასაჩუქრე იარაღით - ოქროს ხმლით მამაცობისთვის (ჯილდოს დაწესებიდან უკანასკნელ დაჯილდოებამდე  (1720-1917) სულ გაცემულია 2 500-მდე ოქროს იარაღი).

მიღებული ჰქონდა უცხოური ორდენებიც: ერნესტინის სახლის "Pour le Verite" III ხარისხის (05/14/1896) და სპარსეთის ლომისა და მზის მე-4 ხარისხის (1901) ორდენები.

ოქტომბრის რევოლუციამდე ცოტა ხნით ადრე (1917, 28,09) მიიღო გენერალ-მაიორის ჩინი (მიანიჭა რუსეთის დროებითმა მთავრობამ).

1916 წლიდან გივი ამილახვარი გალდათ "ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების" ნამდვილი, ხოლო 1917 წლიდან ამავე საზოგადოების თბილისის განყოფილების მუდმივი წევრი.

1923 წლიდან იმყოფებოდა ემიგრაციაში, საფრანგეთში. მუშაობდა ტაქსის მძღოლად. 1934 წლიდან პაჟთა კავშირის მთავარი საბჭოს წევრ-კანდიდატი, საცხენოსნო სპორტის მთავარი  საბჭოს წევრი იყო. მისი ნათლულია დიმიტრი ამილახვარის უმცროსი შვილი - თამარი (1935-2019).  

გივი ამილახვარი ორჯერ იყო დაქორწინებული. პირველად ანა გრიგოლის ასულ კუზნეცოვაზე, მეორედ - ნ. იუნგერზე. შთამომავლობა არ დარჩენია.

გარდაიცვალა 1943 წლის 15 ნოემბერს პარიზში. დაკრძალულია სენტ-ჟენევიევა-დე-ბუას რუსულ სასაფლაოზე.

წყარო: 

https://ru.wikipedia.org/wiki/Амилахвари,_Гиви_Иванович

http://www.nplg.gov.ge/ilia/ka/00005930/

https://ru.wikipedia.org/wiki/i/Амилахвари,_Гиви_Иванович

ამილახვარი გივი ივანეს ძე... // ქართველები პირველ მსოფლიო ომში /კრებული შეადგინა და გამოსაცემად მოამზადა გიორგი კალანდიამ. - თბილისი, 2014. - გვ. 64.

ლაბაძე რუსუდან. ვინ იყო საფრანგეთის უცხოური ლეგიონის ლეგენდარული გმირის დიმიტრი ამილახვრის პაპა? // მაცნე: ისტორიის, არქეოლოგიისა და ხელოვნების ისტორიის სერია.– 2021. – N2. გვ.59-79.