კონსტანტინე ჩხეიძე

დაბადების ადგილი: ქ. მოზდოკი, ჩრდილოეთ ოსეთი.

კონსტანტინე ჩხეიძე იყო იმპერიალისტური რუსეთის სამხედრო სამსახურში და ჩრდილო კავკასიის სამოქალაქო ომის დროს იბრძოდა თეთრი არმიის რიგებში. 1921 წელს, თეთრგვარდიელი კაზაკების დამარცხების შემდეგ, იგი გადაიხვეწა ლემნოსში (საბერძნეთი), საიდანაც 1923 წელს გადავიდა პრაღაში (ჩეხოსლოვაკია). პრაღაში მიიღო იურიდული განათლება, იქვე კითხულობდა ლექციებს. 1920-იან წლებში იგი შეუერთდა "ევრაზიელების მოძრაობას" და 1930–იან წლებში ის უკვე იყო მოძრაობის ერთ-ერთ ლიდერი. მეორე მსოფლიო ომის დროს  იყო პრაღის ანტიფაშისტური მოძრაობის აქტივისტი. 1945 წელს იგი დააპატიმრა საბჭოთა ჯაშუშთა გამოვლენის სპეციალურმა ორგანიზაციამ ("სმერში") და 1955 წლამდე გადასახლებული იყო ციმბირში. კონსტანტინე ჩხეიძე იყო ნიკოლაი ფიოდოროვის  ფილოსოფიის მიმდევარი, მან დაწერა მთელი რიგი ნაშრომები რუსული საზოგადოებისა და კულტურის, ასევე კავკასიური ლეგენდებისა და საბჭოთა ერების შესახებ. მისი მემუარები არის 1917–1955 წლების რუსეთსა და საბჭოთა კავშირში განვითარებული მოვლენების ამსახველი მნიშვნელოვანი დოკუმენტაცია. 1974 წელს კონსტანტინე ჩხეიძემ სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაასრულა. ქართველი ემიგრანტი.

წყარო: ყაბარდო-ბალყარეთის გაზეთი "პრავდა": ნალჩიკი, 2012.- 15 სექტემბერი.- № 182-183(23474-23475).-გვ.11: kbpravda.ru; librusec.pro