დავით ხელაძე

დაბადების ადგილი: ქ. ქუთაისი.

მუშაობდა ასოთამწყობად სტამბაში. 1921 წელს საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ ემიგრაციაში წავიდა და საგამომცემლო საქმიანობა პარიზში განაგრძო. გამოსცა იაკობ გოგებაშვილის "დედა-ენა" (1931), კონსტანტინე კანდელაკის წიგნი "ეკონომიური კრიზისი" და ლეისპირელის (პავლე სარჯველაძე) ლექსები (1932), შოთა რუსთაველის "ვეფხისტყაოსანის" ბალმონტისეული რუსული თარგმანი (1933); 1933 წელს სოციალ-დემოკრატ დავით საღირაშვილთან ერთად დააარსა "დ. ხელაძისა და ამხანაგობის" ფრანგულ-კავკასიური სტამბა, რომელშიც იბეჭდებოდა ეროვნულ-დემოკრატთა ჟურნალი "სამშობლო", გრიგოლ ფერაძის "ჯვარი ვაზისა"; 1930-იან წლებში ხელაძის სტამბაში დაიბეჭდა ასევე ალექსანდრე ასათიანის წიგნი "ქართული პოლიტიკის ძველი და ახალი გზები", სტეფანე კასრაძის რომანი "თარი-არალე", დავით ვაჩნაძის "კავკასიის პრობლემა" (რუსულ ენაზე) და ნოე ჟორდანიას "სოციალიზმის სირთულეები" (ფრანგულ ენაზე), გიორგი გვაზავას მიერ თარგმნილი რასინის "მითრიდატე" და ესქილეს "მიჯაჭვული პრომეთე“, ვლასა მგელაძის "ოცდაექვსი მაისი", სხვა გამოცემები. ქართველი მესტამბე, გამომცემელი, პარიზის ქართული სტამბის დამაარსებელი.

• სოციალ-დემოკრატიული პარტია, წევრი