შუალედური ეტიოლოგიური რგოლი

(Bonhoeffer K., 1908. 1910). მწვავე ეგზოგენური ტიპის რეაქციების აღმოცენების ერთ-ერთი ფაქტორი. ენიჭებოდა პათოგენეზური მომენტის როლი, რომელიც გარე ფაქტორს (ნოქსი) უკავშირებს ტიპური ფსიქოპათოლოგიური რეაქციის გარკვეულ რეგისტრს. ამით ცდილობდნენ აეხსნათ ფსიქოპათოლოგიუირი სინდრომების შედარებით მცირე ასორტიმენტი პრაქტიკულაფ შეუზღუდავი მრავალი ეგზოგენური ფაქტორების არსებობისას. ჰოხის (Hoche A., 1930) და გოლდენბერგის (Голденберг М.А., 1935) მიხედვით. შ.ე.რ-ის ჰიპოთეზა არასაკმარისადაა დასაბუთებული. ამის დამამტკიცებელია ის ფაქტი. რომ ერთი და იგივე ეგზოგენურმა ფაქტორმა (მაგ., ალკოჰოლმა) ერთი და იმავე ავადმყოფში შეიძლება გამოიწვიოს სხვადასხვა ტიპის ეგზოგენური რეაქცია. მწვავე ეგზოგენური რეაქცია წარმოადგენს რთული პათოგენეზური მექანიზმის შედეგს, რომელშიც როლს ასრულებს მრავალი ფაქტორი - არა მარტო ნოქსის სპეციფიკურობა, არამედ მისი ძალა, ზემოქმედების ხანგრძლივობა, სომატური და ფსიქიკური ნიადაგი, რომელზეც მოქმედებს გარეშე ფაქტორი, ორგანიზმის პრემორბიდული თავისებურებები (კონსტიტუცია, სომატური პათოლოგია) და სხვ.